Επ' ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, η Nike αποφάσισε να επανεκδώσει τρία δημοφιλή της μπασκετικά μοντέλα που φόρεσαν κατά καιρούς ορισμένοι signature αθλητές της σε διάφορες Ολυμπιάδες, προερχόμενα κυρίως από το 1992 και μετά. Τα Nike Air Force 180 του τεράστιου Charles Barkley από το 1992, τα Shox BB4 του καλύτερου dunker όλων των εποχών Vince Carter με το μυθικό κάρφωμα πάνω από τον Frederic Weis στους αγώνες του Σίδνεϊ και φυσικά τα θρυλικά Nike Air More Uptempto "Olympic" που φόρεσε ο Scottie Pippen στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996. Το παπούτσι του άσου των Chicago Bulls κέρδισε αμέσως τεράστια φήμη όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1996 και λίγο προτού ξεκινήσουν τα Playoff, όμως η χρωματική έκδοση που ήταν προσαρμοσμένη στα βασικά χρώματα της εθνικής ομάδας των Η.Π.Α. ή της δεύτερης Dream Team αν προτιμάτε, το εκτόξευσε κυριολεκτικά και το έκανε all time classic μοντέλο.
Το Nike Air More Uptempo φέρει τεχνολογικά ότι καλύτερο διαθέτει η αμερικάνικη εταιρεία για κείνη την εποχή. Ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής είναι η τεράστια αερόσολα που ξεκινά απ' τη φτέρνα και φτάνει σχεδόν μέχρι και την άλλη άκρη του παπουτσιού, προσφέροντας αναπαυτικότητα αλλά και απορρόφηση κραδασμών στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Έχει αξιοποιηθεί αρκετό συνθετικό (?) δέρμα και nubuck για τη κατασκευή του κελύφους το οποίο εμφανίζει αρκετές επικαλυπτόμενες επιφάνειες οπότε ούτε λόγος για ελεύθερη εισροή και εκροή αέρα, εξαιρουμένης βέβαια της mesh γλώσσας. Επίσης, αξιοποιήθηκαν τρεις ελαστικοί ιμάντες για επιπλέον υποστήριξη του ποδιού, χαρακτηριστικό άλλωστε γνώρισμα που φέρουν πολλά απ' τα μπασκετικά Nike εκείνη τη περίοδο. Τέλος, η εξωτερική του σόλα διαθέτει μια πολύ απλή και συμπαγής χάραξη πράγμα που το κάνει κατάλληλο και για ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ. Η κλασική herringbone καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας ενώ στα άκρα του εντοπίζονται μικροί οβάλ κύκλοι ένας συνηθισμένος συνδυασμός προσφύσεων.
Βασικός υπεύθυνος για το σχεδιασμό του Nike Air More Uptempo είναι ο Wilson Smith III, στον οποίο επίσης καταλογίζονται και τα μοντέλα Air Jordan XVI και XVII. Εμπνευσμένο από τα υπερμεγέθη αντικείμενα της εποχής όπως τα μεγάλα αμάξια, τα φαρδιά jean και αντλώντας ιδέες από τα γκραφίτι στις πλευρές των αμαξοστοιχιών ο Smith σκέφτηκε να αποτυπώσει τη διάσημη λέξη "Air" κατά μήκος όλου του παπουτσιού και από τις δύο πλευρές του. Το "Air" ως απόλυτος πρωταγωνιστής ανάγκασε το περίφημο swoosh να περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου πάνω στο κέλυφος του μοντέλου και πλέον εμφανίζεται μόνο σε τέσσερα σημεία του (κορυφή γλώσσας, φτέρνα και μυτάκι) και με ασυνήθιστα μικρό μέγεθος. Το swoosh βέβαια επανακάμπτει καταλαμβάνοντας μια διόλου ευκαταφρόνητη έκταση στην επιφάνεια της εξωτερικής σόλας παρέα - όπως συνηθιζόταν άλλωστε τότε - με το οβάλ παραθυράκι. Η έκδοση "Olympic" παρουσιάζει μια μικρή σχεδιαστική διαφορά σε σχέση με όλα τα More Uptempo που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς και δεν είναι άλλο από το ραμμένο με χρυσή κλωστή νούμερο "8" στο κολάρο και λίγο πιο πάνω από το μπλε swoosh. Η τότε εμφάνιση της ομάδας των ΗΠΑ με το νούμερο της φανέλας του Scottie έκανε πραγματικά θραύση!
Το Nike Air More Uptempo αν και διαθέτει χοντρές γραμμές σε σχέση με τα μινιμαλιστικά μοντέλα της σημερινής εποχής καταφέρνει να αποτελεί σύμφωνα με τη Nike ένα απ' τα πιο επιτυχημένα της σχέδια. Ένα αξιομνημόνευτο μπασκετικό παπούτσι ιδίως για αυτούς που ανδρώθηκαν τη δοξασμένη και αξεπέραστη δεκαετία του '90. Η εικονιζόμενη έκδοση με το ραμμένο νούμερο "8" στη πλάτη του παπουτσιού θεωρείται από αρκετούς - και όχι αδίκως κατά τη προσωπική άποψη - η πιο δημοφιλής έκδοση του μοντέλου περισσότερο ακόμη κι από εκείνη με το κλασικό ασπρόμαυρο συνδυασμό χρωμάτων! Η τιμή που "χτύπησε" η επανέκδοση του ήταν τρομακτικά υψηλή (μιλώντας μόνο για την Ελλάδα) και για ακόμη μία φορά αδικαιολόγητη.
