Όταν ο Michael Jordan στις 13 Ιανουαρίου του 1999 ανακοίνωνε τη δεύτερη απόσυρσή του από την ενεργό δράση όλοι πίστεψαν πως αυτό ήταν και το οριστικό τέλος αυτού του θρυλικού υπερπαίχτη. Κι όμως ο MJ σχεδόν δύο χρόνια αργότερα και μετά από ένα σύντομο πέρασμά του από τη θέση του προέδρου των Washington Wizards, των οποίων υπήρξε μάλιστα και συνιδιοκτήτης, ανακοίνωνε τη δεύτερη επιστροφή του στα παρκέ του NBA. Αυτό το σύντομο διάλειμμα στην αθλητική του καριέρα μπορεί να μη σήμανε ποτέ την οριστική παύση της διασημότερης signature σειράς μπασκετικών αν και τα νούμερα πωλήσεων παρουσίασαν μια ελαφρά κάμψη. Ο αρχισχεδιαστής και ιθύνων νους της σειράς Tinker Hatfield, είχε κι αυτός με το τρόπο του αποσυρθεί από τη διαδικασία σχεδιασμού των AJ μοντέλων παραχωρώντας τη θέση στο νέο αίμα της Nike. Έτσι ο Michael βρέθηκε να συνεργάζεται με τον Wilson Smith III για τη κατασκευή του επόμενου μοντέλου που θα τον συντρόφευε στη πρώτη του σεζόν με τη φανέλα των Wizards. Το Φεβρουάριου του 2002 κυκλοφόρησε το υπερπολυτελές Air Jordan XVII (17), κάνοντάς το το πρώτο AJ που σχεδιάστηκε και ξεκίνησε να διατίθεται επί Wizards εποχής. Ο MJ μάλιστα δοκίμασε κατά τη διάρκεια της κουτσουρεμένης σεζόν 2001-2002 αρκετές εκδοχές του μοντέλου με μία εξ' αυτών να είναι η έκδοση "+", τη πιο premium δηλαδή εκδοχή του.
Το Air Jordan XVII+ λειτουργικά σίγουρα δεν υστερεί σε τίποτα από την ορίτζιναλ έκδοση κατασκευαστικά όμως και ιδίως από θέμα ποιότητας υλικών είναι πολύ ανώτερο. Όντας μοντέλο του 2002 είναι κατανοητό πως δε θα πρέπει να περιμένετε μια πανάλαφρη κατασκευή από mesh υλικό με fuse επικαλύψεις. Το δέρμα είναι το κυρίαρχο υλικό που αξιοποιείται για τη δόμηση του κελύφους με τη παρουσιαζόμενη έκδοση να χει ραμμένα, περίπου στο ύψος των αστραγάλων, πολυτελή κομμάτια από ανάγλυφο κροκοδιλέ τύπου δέρμα. Αυτό το σπάνιο για μπασκετικό παπούτσι υλικό το εντοπίζουμε και στη κορυφή της γλώσσας δικαιολογώντας 100% το plus που φέρει στη κωδική του ονομασία. Ένα ακόμη ασυνήθιστο αλλά και όχι σπάνιο υλικό που βρίσκουμε στο παρόν μοντέλο είναι το λεπτό χάλκινο κομμάτι που "αγκαλιάζει" τη βάση της φτέρνας και θυμίζει σπιρούνι. Προχωρώντας παρακάτω διακρίνουμε μια περίτεχνα κατασκευασμένη ενδιάμεση σόλα που ναι από phylon υλικό της οποίας μεγάλο μέρος της καλύπτεται από ένα ημιδιάφανο TPU πλαίσιο. Το ακάλυπτο (έμπροσθεν) phylon κομμάτι περιέχει έναν θύλακα Zoom Air ενώ στο πίσω τμήμα διακρίνουμε μέσα από το TPU σασί έναν "εγκλωβισμένο" αεροθάλαμο κάτι δηλαδή σαν Tuned Air. Επίσης, ένα μεγάλο carbon plate ίδιο περίπου με εκείνο του AJ XI έχει εγκατασταθεί κι εδώ ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την σταθερότητα του μοντέλου. Τέλος, έχουμε μια εξωτερική σόλα που είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, μια επιλογή που θα εφαρμόσουν και επόμενα μοντέλα της σειράς κι όχι μόνο (Nike LeBron XI), με ηπιότερο μοτίβο χάραξης αλλά απόλυτα "στοχευμένο".
Για το σχεδιασμό του Air Jordan XVII έχει ειπωθεί πως ο Smith τον εμπνεύστηκε από τρία διαφορετικά πράγματα. Οι μικρές λεπτομέρειες από μια Aston Martin, ο απαλός ήχος και ο ρυθμός ενός τζαζ σόλο και η μακρά ιστορία της σειράς σε θέματα σχετικά με το στυλ αποτέλεσαν τις πηγές έμπνευσης που σμίλεψαν το ακριβότερο μέχρι τότε Air Jordan. Τώρα ποια σημεία του AJ XVII+ αντιστοιχούν σ' αυτά δυσκολεύομαι να εντοπίσω, πιθανολογώ μονάχα πως το χάλκινο σπιρούνι όπως κι οι οπές των κορδονιών παραπέμπουν στο σύνηθες υλικό κατασκευής των πνευστών μουσικών οργάνων. Από εκεί και πέρα το εν λόγω πατούμενο έχει πιο συμβατική εμφάνιση σε σχέση με τα αμέσως δύο προηγούμενα μοντέλα, με τις λιγοστές σχεδιαστικές λεπτομέρειες να εντοπίζονται στο πίσω μέρος. Δύο μικρά Jumpman στο εξωτερικό πλαϊνό μέρος του σασί και στο κάθετο μεταλλικό (?) ορθογώνιο κομμάτι του heel counter καθώς και το χαραγμένο Jordan που αντί του "Ν" έχει χαραχτεί το νούμερο του μοντέλου (17), είναι οι βασικές λεπτομέρειες στο κέλυφος του XVII+. Το πολύ καθαρό παρουσιαστικό του μοντέλου "ταράζεται" από τα αστραφτερά κροκοδιλέ κομμάτια δέρματος που δίνουν ένα αέρα πολυτέλειας και ανωτερότητας στο 17ο AJ. Ολοκληρώνοντας πρέπει να αναφερθούμε και στο ιδιαίτερο μοτίβο χάραξης του παπουτσιού που σύμφωνα με τους σχεδιαστές απεικονίζει ένα γήπεδο γκολφ καθότι ως γνωστόν ο MJ είχε κι έχει τρελή αδυναμία - και όχι μόνο - με το συγκεκριμένο ευγενές σπορ.
Το Air Jordan XVII όπως προαναφέραμε αποτέλεσε το πρώτο μοντέλο τη σειρά που φορέθηκε από τον Μιχαλάκη κατά τη δεύτερη επιστροφή του στην ενεργό δράση και πιο συγκεκριμένα στη πρώτη του χρονιά με τη φανέλα των Μάγων. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε υπήρξε το ακριβότερο μοντέλο της μέχρι τότε σειράς κάτι που δε δικαιολογείτο επ' ουδενί παρά τα εξτραδάκια που το ακολουθούσαν όπως ένα CD κι ένα μεταλλικό βαλιτσάκι μέσα στο οποία "φιλοξενούνταν" τα παπούτσια αντί του κλασικού χάρτινου κουτιού. Η παρούσα ανάρτηση βέβαια δεν αναφέρεται στην og έκδοση του XVII αλλά στη πιο premium βερσιόν του, την "+", όπως αναφέρει και η επίσημη ονομασία του μοντέλου, με τις διαφορές μεταξύ τους να είναι σχεδόν ασήμαντες. Η plus έκδοση παρουσιάστηκε περί τα μέσα της άνοιξης του 2002 και φορέθηκε όχι μόνο από τον ίδιο αλλά και από τον τότε free agent Kobe Bryant αν και ο χρωματισμός του δεν "έδενε" με τα χρώματα της ομάδας του. Η Jordan Brand διανύει μια περίοδο όπου "αναβιώνει" μερικά από τα πιο πρόσφατα μοντέλα της ένδοξης ιστορίας της κι έτσι μετά από 14 ολόκληρα χρόνια ήρθε κι η ώρα του χάλκινου 17αριού. Το μοντέλο επανακυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον φετινό Απρίλη με αρχική τιμή πώλησης ακόμη πιο υψηλή από κείνη που χε το 2002 και χωρίς βέβαια τα προανεφερθέντα παρελκόμενα εξτραδάκια. Σχεδόν ταυτόχρονα με την έκδοση Copper κυκλοφόρησε ακόμη μία εντελώς "ντυμένη" στα σκούρα κόκκινα που δυστυχώς δεν πρόκοψε αφού δεν ήταν og χρωματισμός. Sweet seventeen!
Το Air Jordan XVII+ λειτουργικά σίγουρα δεν υστερεί σε τίποτα από την ορίτζιναλ έκδοση κατασκευαστικά όμως και ιδίως από θέμα ποιότητας υλικών είναι πολύ ανώτερο. Όντας μοντέλο του 2002 είναι κατανοητό πως δε θα πρέπει να περιμένετε μια πανάλαφρη κατασκευή από mesh υλικό με fuse επικαλύψεις. Το δέρμα είναι το κυρίαρχο υλικό που αξιοποιείται για τη δόμηση του κελύφους με τη παρουσιαζόμενη έκδοση να χει ραμμένα, περίπου στο ύψος των αστραγάλων, πολυτελή κομμάτια από ανάγλυφο κροκοδιλέ τύπου δέρμα. Αυτό το σπάνιο για μπασκετικό παπούτσι υλικό το εντοπίζουμε και στη κορυφή της γλώσσας δικαιολογώντας 100% το plus που φέρει στη κωδική του ονομασία. Ένα ακόμη ασυνήθιστο αλλά και όχι σπάνιο υλικό που βρίσκουμε στο παρόν μοντέλο είναι το λεπτό χάλκινο κομμάτι που "αγκαλιάζει" τη βάση της φτέρνας και θυμίζει σπιρούνι. Προχωρώντας παρακάτω διακρίνουμε μια περίτεχνα κατασκευασμένη ενδιάμεση σόλα που ναι από phylon υλικό της οποίας μεγάλο μέρος της καλύπτεται από ένα ημιδιάφανο TPU πλαίσιο. Το ακάλυπτο (έμπροσθεν) phylon κομμάτι περιέχει έναν θύλακα Zoom Air ενώ στο πίσω τμήμα διακρίνουμε μέσα από το TPU σασί έναν "εγκλωβισμένο" αεροθάλαμο κάτι δηλαδή σαν Tuned Air. Επίσης, ένα μεγάλο carbon plate ίδιο περίπου με εκείνο του AJ XI έχει εγκατασταθεί κι εδώ ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την σταθερότητα του μοντέλου. Τέλος, έχουμε μια εξωτερική σόλα που είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, μια επιλογή που θα εφαρμόσουν και επόμενα μοντέλα της σειράς κι όχι μόνο (Nike LeBron XI), με ηπιότερο μοτίβο χάραξης αλλά απόλυτα "στοχευμένο".
Για το σχεδιασμό του Air Jordan XVII έχει ειπωθεί πως ο Smith τον εμπνεύστηκε από τρία διαφορετικά πράγματα. Οι μικρές λεπτομέρειες από μια Aston Martin, ο απαλός ήχος και ο ρυθμός ενός τζαζ σόλο και η μακρά ιστορία της σειράς σε θέματα σχετικά με το στυλ αποτέλεσαν τις πηγές έμπνευσης που σμίλεψαν το ακριβότερο μέχρι τότε Air Jordan. Τώρα ποια σημεία του AJ XVII+ αντιστοιχούν σ' αυτά δυσκολεύομαι να εντοπίσω, πιθανολογώ μονάχα πως το χάλκινο σπιρούνι όπως κι οι οπές των κορδονιών παραπέμπουν στο σύνηθες υλικό κατασκευής των πνευστών μουσικών οργάνων. Από εκεί και πέρα το εν λόγω πατούμενο έχει πιο συμβατική εμφάνιση σε σχέση με τα αμέσως δύο προηγούμενα μοντέλα, με τις λιγοστές σχεδιαστικές λεπτομέρειες να εντοπίζονται στο πίσω μέρος. Δύο μικρά Jumpman στο εξωτερικό πλαϊνό μέρος του σασί και στο κάθετο μεταλλικό (?) ορθογώνιο κομμάτι του heel counter καθώς και το χαραγμένο Jordan που αντί του "Ν" έχει χαραχτεί το νούμερο του μοντέλου (17), είναι οι βασικές λεπτομέρειες στο κέλυφος του XVII+. Το πολύ καθαρό παρουσιαστικό του μοντέλου "ταράζεται" από τα αστραφτερά κροκοδιλέ κομμάτια δέρματος που δίνουν ένα αέρα πολυτέλειας και ανωτερότητας στο 17ο AJ. Ολοκληρώνοντας πρέπει να αναφερθούμε και στο ιδιαίτερο μοτίβο χάραξης του παπουτσιού που σύμφωνα με τους σχεδιαστές απεικονίζει ένα γήπεδο γκολφ καθότι ως γνωστόν ο MJ είχε κι έχει τρελή αδυναμία - και όχι μόνο - με το συγκεκριμένο ευγενές σπορ.
Το Air Jordan XVII όπως προαναφέραμε αποτέλεσε το πρώτο μοντέλο τη σειρά που φορέθηκε από τον Μιχαλάκη κατά τη δεύτερη επιστροφή του στην ενεργό δράση και πιο συγκεκριμένα στη πρώτη του χρονιά με τη φανέλα των Μάγων. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε υπήρξε το ακριβότερο μοντέλο της μέχρι τότε σειράς κάτι που δε δικαιολογείτο επ' ουδενί παρά τα εξτραδάκια που το ακολουθούσαν όπως ένα CD κι ένα μεταλλικό βαλιτσάκι μέσα στο οποία "φιλοξενούνταν" τα παπούτσια αντί του κλασικού χάρτινου κουτιού. Η παρούσα ανάρτηση βέβαια δεν αναφέρεται στην og έκδοση του XVII αλλά στη πιο premium βερσιόν του, την "+", όπως αναφέρει και η επίσημη ονομασία του μοντέλου, με τις διαφορές μεταξύ τους να είναι σχεδόν ασήμαντες. Η plus έκδοση παρουσιάστηκε περί τα μέσα της άνοιξης του 2002 και φορέθηκε όχι μόνο από τον ίδιο αλλά και από τον τότε free agent Kobe Bryant αν και ο χρωματισμός του δεν "έδενε" με τα χρώματα της ομάδας του. Η Jordan Brand διανύει μια περίοδο όπου "αναβιώνει" μερικά από τα πιο πρόσφατα μοντέλα της ένδοξης ιστορίας της κι έτσι μετά από 14 ολόκληρα χρόνια ήρθε κι η ώρα του χάλκινου 17αριού. Το μοντέλο επανακυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον φετινό Απρίλη με αρχική τιμή πώλησης ακόμη πιο υψηλή από κείνη που χε το 2002 και χωρίς βέβαια τα προανεφερθέντα παρελκόμενα εξτραδάκια. Σχεδόν ταυτόχρονα με την έκδοση Copper κυκλοφόρησε ακόμη μία εντελώς "ντυμένη" στα σκούρα κόκκινα που δυστυχώς δεν πρόκοψε αφού δεν ήταν og χρωματισμός. Sweet seventeen!
