23 Οκτωβρίου 2015

Converse Aero Jam

Ήταν το πολύ μακρινό 1988 όπου ο κομισάριος David Stern αποφάσιζε να αυξήσει κατά τέσσερις τις ομάδες στο NBA και από 23 να γίνουν τελικά 27. Την αγωνιστική περίοδο 1988-1989 αγωνίστηκαν για πρώτη φορά οι Charlotte Hornets και οι Miami Heat ενώ την αμέσως επόμενη προστέθηκαν ακόμη δύο, οι Minnesota Timberwolves και οι Orlando Magic. Απ' τις τέσσερις νεοσυσταθέντες ομάδες εκείνη που κατάφερε σχετικά νωρίς να αφήσει το στίγμα της στο μαγικό κόσμο του NBA ήταν οι Charlotte Hornets. Δεν ήταν το όνομα Hornets αλλά ούτε και το γαλαζοπράσινο των εμφανίσεων της ομάδας οι βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν θετικά ώστε να γίνει η ομάδα τόσο γρήγορα αναγνωρίσιμη και αγαπητή. Ήταν το στυλ παιχνιδιού της αλλά κυρίως η συνύπαρξη τριών μελλοντικών Hall Of  Famer παιχτών, του κοντού Muggsy Bogues, του επιβλητικού Alonzo Mourning και κυρίως του φοβερού και τρομερού Larry Johnson που έκαναν την ομάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα μια απ' τις κυρίαρχες δυνάμεις στην Ανατολική ακτή. Παράλληλα εκείνη την περίοδο, η Converse βρισκόταν στο τέλος μιας εποχής αφού οι δύο θρυλικοί signature αθλητές με τους οποίους πορεύθηκε αρκετά χρόνια, οι Larry Bird και Magic Johnson, ολοκλήρωναν τη καριέρα τους οπότε θα έπρεπε να βρει άμεσα νέους αστέρες του NBA στους οποίους θα βασιζόταν για τη προώθηση των προϊόντων της τη νέα εποχή. Η ευτυχής αυτή συγκυρία ήταν ότι καλύτερο για την Converse αλλά και για τον πολλά υποσχόμενο LJ ή Grandmama αν θέλετε, ένα παρατσούκλι που τον ακολουθεί από το 1992 και το πρώτο διαφημιστικό σποτάκι της Converse για τα Aero Glide. Η συνέχεια όμως επιφύλασσε το μυθικό Converse Aero Jam!
Το Aero Jam είναι το δεύτερο μπασκετικό που σχεδίασε η Converse αποκλειστικά για τον αθλητικό Johnson. Ένα πραγματικά συμπαγέστατο παπούτσι ακριβώς όπως όφειλε και έπρεπε να είναι κάθε μπασκετικό των 90's, κατασκευασμένο από δέρμα ή nubuck με αρκετά χοντρά και επικαλυπτόμενα κομμάτια αλλά και μερικά λειτουργικά και μη μπιχλιμπίδια. Η ορίτζιναλ έκδοση διέθετε ένα επαναστατικό σύστημα για την απορρόφηση των κραδασμών το "React Juice", ένα "ραδιενεργό" υγρό που ήταν τοποθετημένο σε δύο διαφορετικά σημεία του παπουτσιού, το ένα βρισκόταν κάτω ακριβώς απ' τη περιοχή της φτέρνας και το άλλο πάνω απ' το heel counter σχεδόν περιμετρικά του αστραγάλου. Ο συνδυασμός αυτών των δύο προσέφερε καλύτερη προσαρμογή του παπουτσιού, αναπαυτικότητα και σταθερότητα αφού σύμφωνα πάντα με την εταιρεία το "ραδιενεργό" υγρό μεταβαλλόταν ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του αθλητή. Βέβαια, στις ρετρό επανεκδόσεις του μοντέλου το "React Juice" απουσιάζει, πράγμα τελείως αδικαιολόγητο κατ' εμέ εκτός φυσικά αν τίθεται θέμα δικαιωμάτων χρήσης της πατέντας. Ακριβώς πάνω από το κενό "React Juice" του αστραγάλου και εκατέρωθεν των πλευρών του βρίσκονται τοποθετημένα δύο βέλκρο-στραπ στα οποία "δένει" ένα τριγωνικό πλαίσιο που καλύπτει σχεδόν όλο το κουτουπιέ με τα κορδόνια, με μοναδικό στόχο του ένα πιο δυναμικό παρουσιαστικό. Κατά τα άλλα, εντυπωσιακά αφράτη η εσωτερική επένδυσή του, χαρακτηριστικό γνώρισμα άλλωστε των 90's μπασκετικών παπουτσιών ενώ ανάλογη της εποχής του είναι και η χάραξη της εξωτερικής του σόλας. 
Στη σχεδιαστική ανάλυση του μοντέλου θα αναφέρω εν συντομία ότι ακολουθείται η μέθοδος "όσο πιο φορτωμένο τόσο το καλύτερο". Με βάση αυτό το σκεπτικό έχουμε ένα μπασκετικό που έχει όπως προανέφερα αρκετά επικαλυπτόμενα μέρη και ανάλογα την έκδοση μερικές πινελιές από χρώματα ασυνήθιστα ή μάλλον αντιπροσωπευτικά της δεκαετίας στην οποία ανήκει. Μπορεί η κοψιά του να θυμίζει σε πολλούς το Air Jordan VIII και όχι άδικα αφού το έτος κυκλοφορίας τους συμπίπτει. Έχουν εξάλλου και ένα κοινό χαρακτηριστικό που είναι τα στραπ κάτω από τους αστραγάλους, κάτι που δε φαντάζει τελείως τυχαίο. Στο AJ VIII τα στραπ έχουν λειτουργικό σκοπό σε αντίθεση με εκείνα του Aero Jam που αποτελούν μέρος του μηχανισμού που καλύπτει με τη τριγωνική - και συνήθως διπλής όψεως - "μπέρτα" του τα κορδόνια. Προσωπικά τα προτιμώ χωρίς το πλαίσιο καθώς από μόνα τους τα στραπ με τα ραμμένα μικρά λογότυπα Cons, συνδυάζονται αρμονικότερα με το τεράστιο Cons που έχει ραφτεί στη κορυφή της "αφράτης" και αντιπροσωπευτικότατης 90's γλώσσας του. Το χρωματικά ξεχωριστό κομμάτι πάνω από το heel counter περικλείει ένα πλαστικό παράθυρο που στην ορίτζιναλ έκδοση υπήρχε αποτυπωμένη η λέξη "React" αλλά στις νεότερες βερσιόν έχει αντικατασταθεί με το όνομα του παπουτσιού. Τέλος, όμορφες σχεδιαστικές πινελιές είναι οι οβάλ οπές στην εξωτερική πλευρά του και δεν έχουν κανένα απολύτως λειτουργικό σκοπό ακριβώς όπως συμβαίνει άλλωστε και με τα δύο τοξοειδή πλαστικά που βρίσκονται στις ψηλότερες οπές των κορδονιών και προσδίδουν έναν πιο επιθετικό χαρακτήρα.
Ο Larry Johnson ήταν η πρώτη επιλογή του Draft το 1991 και στη πρώτη του κιόλας χρονιά κέρδισε τη πρώτη του διάκριση αφού ανακηρύχθηκε Rookie της χρονιάς αφήνοντας πίσω του παίχτες όπως οι Dikembe Mutombo, Steve Smith, Kenny Anderson κ.ά. Την επόμενη χρονιά έγινε ο πρώτος Hornet που επιλέχθηκε ποτέ σε All Star Game ενώ εξω-αγωνιστικά υπέγραψε συμβόλαιο με την Converse ώστε να προωθεί προϊόντα της αλλά και τη δική του σειρά μπασκετικών παπουτσιών. Τη πρώτη φορά που κυκλοφόρησαν τα Aero Jam ήταν σε δύο χρωματικές εκδόσεις, τη λευκή με μικρές δόσεις από μοβ και γαλαζοπράσινο χρώμα και τη σχεδόν κατάμαυρη. Ξανακυκλοφόρησαν το 2003 στους κλασικούς og χρωματισμούς καθώς συμπληρώνονταν δέκα χρόνια από τη πρώτη κυκλοφορία τους και πρόπερσι έγινε η δεύτερη απόπειρα επανακυκλοφορίας τους σε πέντε νέους χρωματισμούς. Αν ανατρέξετε σε παλαιότερη ανάρτηση μου θα δείτε πως τα Converse Aero Jam αποτελούν αναπόσπαστο μέλος της καλύτερης μου δεκάδας μπασκετικών όλων των εποχών και η απόκτησή τους σήμαινε πολλά για μένα. Μπορεί να μη κατάφερα τελικά να βρω κάποια από τις τότε og εκδόσεις, κατέληξα όμως όπως βλέπετε σε έναν νεότερο και πιο lifestyle χρωματισμό για τον οποίο μόνο τα καλύτερα έχω να πω. Θα μπορούσε πολύ άνετα το εικονιζόμενο μοντέλο να αποτελεί og βερσιόν αλλά σχεδιαστικά εκείνη την εποχή οι έντονοι και πολύχρωμοι συνδυασμοί αποτελούσαν must για ένα μπασκετικό παπούτσι.

Read more »

16 Οκτωβρίου 2015

Testing Nike LeBron 13

Θα ναι το δέκατο τρίτο LeBron εκείνο που θα οδηγήσει τους Cavs στη "γη της επαγγελίας" ή θα αποδειχθεί κι αυτό γρουσούζικο. Η Nike φαίνεται ότι έχει βρει στο πρόσωπο του Βασιλιά τη χρυσή κότα που γεννάει εκατομμύρια δολάρια και αναμφισβήτητα αποτελεί τη πιο επιτυχημένη signature συλλογή παπουτσιών μετά τη σειρά Jordan. Αν και οι πρώτες εικόνες που χαν διαρρεύσει στο διαδίκτυο εμφάνιζαν ένα περίπου συμβατικό μοντέλο τελικώς ξεγελαστήκαμε αφού σε αυτές απεικονίζονταν οι εκδόσεις για τις νεαρότερες ηλικίες και όχι για τους ενήλικες. Μπορεί η τελική εικόνα του νέου LeBron να είναι λιγάκι διαφορετική δε παύει όμως να κινείται στα πλαίσια σχεδίασης των δύο προηγουμένων παπουτσιών του, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η σειρά έχει ως κύριο στόχο της να ναι περισσότερο λειτουργική και αγωνιστική παρά να δείχνει ελκυστική και φινετσάτη.
Η βάση του ιδιόμορφου κελύφους του Nike LeBron 13 αποτελείται από μια ενιαία ελαστική κάλτσα (bootie) πάνω στην οποία έχουν τοποθετηθεί κυριολεκτικά "η Άρτα και τα Γιάννενα" αφού υπάρχουν όλα τα καλούδια της εταιρείας από fuse και mesh μέχρι foam και νήματα flywire. Ο συνδυασμός fuse-mesh καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη επιφάνεια του κελύφους, με το ποσοστά των δύο υλικών να ναι σχεδόν αντιστρόφως ανάλογα εκείνων του περυσινού μοντέλου. Μέσα σ' αυτό βρίσκονται κρυμμένα τα πολύ γνωστά μας νήματα flywire ενώ στο τελευταίο στρώμα του κελύφους έχει χρησιμοποιηθεί foamposite υλικό που προδίδει υποστήριξη και συμβάλλει στη φουτουριστική εικόνα του νέου LeBron. Η δομή της περυσινής αντρικραδασμικής τεχνολογίας διατηρήθηκε σχεδόν αναλλοίωτη αφού γίνεται και πάλι χρήση του συνδυασμού phylon σόλας και ανεξάρτητων θυλάκων Zoom Air (articulated Zoom Air). Το σχεδόν το ανέφερα γιατί πλέον έχουμε τέσσερις θύλακες Zoom (ένας σε φτέρνα και τρεις έμπροσθεν) αντί πέντε, με δύο εξ' αυτών να είναι αρκετά παχύτεροι (13mm) ενώ όλοι τους πλέον είναι εξάγωνοι. Τέλος, το shank plate ναι μεν είναι πλαστικό όπως και πέρυσι όμως καλύπτει μεγαλύτερη έκταση και πιθανότατα κι αυτό να συμβάλει με κάποιο τρόπο στο σύστημα L.E.A.P. που εφαρμόζει η Nike. Σ' ότι έχει να κάνει με το σχεδιαστικό κομμάτι του νέου LeBron δεν έχω κάτι να σχολιάσω αφού καταβάλω σημαντική προσπάθεια για να ερμηνεύσω τη περίεργη εικόνα του. Αν κρίνω πάντως απ' το παρουσιαστικό των τριών τελευταίων LeBron, φαίνεται τελικά ότι στη συγκεκριμένη signature σειρά έχει αποφασιστεί να παρουσιάζονται μοντέλα που έχουν αποκλειστικά και μόνο χρηστικό σκοπό και όχι μοντέλα που συμβαδίζουν με τις εκάστοτε τάσεις της μόδας.
Μετά την ομολογουμένως εκτενέστατη αναφορά μου σχετικά με το τι μας επιφυλάσσει το φετινό Nike LeBron 13, έχω να συμπληρώσω πως το μοντέλο κυκλοφορεί ήδη στην Ελληνική αγορά και ευτυχώς σε τιμή ίδια με τη περυσινή. Αυτή τη στιγμή διατίθεται μόνο σε ένα χρωματισμό αλλά αναμένουμε κι άλλους καθ' όλη τη διάρκεια της αγωνιστική σεζόν. Δε γνωρίζω αν ενθουσιαστήκατε ή όχι με το νέο παπούτσι του King, παρ' όλα αυτά όμως ακολουθεί ένα υ-π-ε-ρ-α-ν-α-λ-υ-τ-ι-κ-ό-τ-α-τ-ο βίντεο από τον ειδικό σε θέματα performing όπου καταγράφει τα συν και τα πλην του νέου αυτού μπασκετικού εγχειρήματος της Nike. Απολαύστε το!

Read more »

9 Οκτωβρίου 2015

Οι δέκα σημαντικότεροι σχεδιαστές μπασκετικών παπουτσιών

Τη τελευταία 20ετία παρατηρείται μια πραγματική έξαρση σε ότι έχει να κάνει σχετικά με τα αθλητικά παπούτσια και τα sneakers με αποτέλεσμα να έχει σχηματιστεί μια μεγάλη κοινότητα ανθρώπων που παρακολουθούν αλλά και ακολουθούν σχεδόν ευλαβικά κάθε τάση και εξέλιξη στην αθλητική μόδα. Εξαιτίας αυτής της "επιδημίας" όταν αναφερόμαστε σε αθλητικό ρουχισμό οι πρώτες λέξεις που έρχονται απευθείας στα χείλη μας είναι Nike, Adidas, Reebok, Asics και αισίως Under Armour. Ένας όμως "ψαγμένος" sneakerhead σίγουρα θα γνωρίζει κι άλλες μάρκες όπως Saucony, New Balance, PEAK, Brooks, Li-Ning, Anta αλλά και εκατοντάδες άλλες πιο εξειδικευμένες λέξεις σχετικές πάντα με τα αθλητικά υποδήματα όπως Zoom Air, Lunarlon, Flight Plate, Sprintframe, Boost, Sprintweb, cushlon, fuse, mesh κ.ά. Ανελλιπώς κάθε χρόνο οι εταιρείες παρουσιάζουν νέους κωδικούς μοντέλων φροντίζοντας πρωτίστως το παρουσιαστικό των νέων προϊόντων τους να είναι κάτι παραπάνω από θελκτικό. Έτσι, ορισμένα μοντέλα καταφέρνουν να γίνουν αμέσως διαχρονικά ενώ άλλα περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Αναρωτηθήκατε όμως ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τα κλασικά sneakers που φοράτε ή για τα αστραφτερά νέα σας Air Jordan?
Για όσους διαβάζουν το παρόν ιστολόγιο θα έχουν παρατηρήσει ότι συχνά πυκνά αναφέρομαι στους σχεδιαστές των παπουτσιών, κυρίως εκείνων που αποτελούν τη συλλογή μου. Αυτή η αναφορά δε γίνεται τυχαία αλλά εν γνώση μου καθώς θεωρώ πως αυτοί οι κύριοι (συνήθως) είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τα μπασκετικά παπούτσια που βλέπουμε μέχρι σήμερα και αυτό οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε. Ως επί το πλείστον μας εκπλήσσουν ευχάριστα με τα σχέδιά τους όμως υπάρχουν και άτυχες στιγμές έμπνευσης που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι σκεφτόταν άραγε ο σχεδιαστής όταν ξεκινούσε να χαράσσει τις πρώτες γραμμές για το νέο του μοντέλο.
Γι' αυτό, αποφάσισα να καταρτίσω μια δεκάδα με τους σημαντικότερους σχεδιαστές μπασκετικών παπουτσιών βασιζόμενος πάντα σε προσωπικά κριτήρια. Προσπάθησα να συμπεριλάβω ονόματα από διαφορετικές εποχές και περιόδους των sneakers και παραδέχομαι πως η διαδικασία μου φάνηκε εξαιρετικά δύσκολη. Αποδεκτές φυσικά οι όποιες καλοπροαίρετες ενστάσεις που πιθανώς να έχετε.

Tinker Hatfield
Ακόμη και αυτοί που δεν ασχολούνται με τα αθλητικά παπούτσια σίγουρα κάποια στιγμή θα έχουν διαβάσει για τον Tinker Hatfield. Ένας άνθρωπος που σπούδασε αρχιτεκτονικό σχέδιο κατέληξε όμως να αποτελεί τον κορυφαίο σχεδιαστή αθλητικών υποδημάτων. Με πραγματικά εκατοντάδες επιτυχημένα σχέδια μεταξύ των οποίων το Nike Huarache Runner και το Air Max 1, όμως τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα τη κέρδισε όντας ο άνθρωπος που ανέλαβε να πείσει το νεαρό τότε Jordan να συνεχίσει τη συνεργασία του με τη Nike. Η signature σειρά του κορυφαίου καλαθοσφαιριστή οφείλει πολλά στον Hatfield που έχει σχεδιάσει σχεδόν όλα τα Air Jordan (Air Jordan III-XV, XX, XX3, 2010-2012, XX8-ΧΧΧ).

Eric Avar
Εντάχθηκε στη Nike το 1991, στο δυναμικό της οποίας ανήκει μέχρι και σήμερα. Αρχικώς εργάστηκε σε πολλά μικρά project της εταιρείας (κυρίως ACG εξοπλισμό), με το πρώτο του μεγάλο project να είναι ο από κοινού σχεδιασμός του θρυλικού Nike Flight Huarache, με τον Tinker Hatfield. Έκτοτε η Nike αποφάσισε να δώσει περισσότερες πρωτοβουλίες στον Avar και ευτυχώς για μας καθώς από τα χεράκια του προέκυψαν το Air Max Penny, τα Foamposite και Flightposite, το Huarache 2k4 και το πρώτο Hyperdunk. Επίσης, αυτός ευθύνεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό για το σχεδιασμό των signature μοντέλων της σειράς Kobe (Zoom Kobe III μέχρι και 9 EM κι 9 Elite).

Scott Hewett
Ένας ακόμη άγνωστος στο ευρύ κοινό σχεδιαστής που όμως όταν σας αναφέρω ορισμένα από τα δημιουργήματά του θα εντυπωσιαστείτε. Δούλεψε για τη Reebok επί 15 συναπτά έτη (1990-2005) και η μεγαλύτερή του επιτυχία είναι το μυθικό Reebok Question ενώ ακολούθησαν και τα πρώτα επτά μοντέλα The Answer όλα αυτά φυσικά για τον μεγαλύτερο κοντό του NBA, Allen Iverson. Σχεδίασε επίσης και το τελευταίο μοντέλο της Reebok για τον Superman (τον αυθεντικό) το Shaq Reflection. Ακολούθως δούλεψε από το 2007 έως  και το 2011 στην New Balance ενώ εξακολουθεί να διατηρεί τη δική του εταιρεία σχεδίασης.

Bruce Kilgore
Μπορεί ο πιο αναγνωρίσιμος και επιτυχημένος σχεδιαστής της Nike να είναι ο Hatfield, αυτός όμως που έφερε την επανάσταση στα μπασκετικά παπούτσια δεν είναι άλλος από τον Bruce Kilgore. Το αειθαλές Nike Air Force 1 αποτελεί τη πρώτη μεγάλη επιτυχία της αμερικάνικης εταιρείας και παραμένει μέχρι και σήμερα απ' τα εμπορικότερα της μοντέλα ενώ κατέχει και το τίτλο του πρώτου μπασκετικού που ενσωμάτωνε τον περίφημο αεροθάλαμο Air. Αυτός ευθύνεται ολοκληρωτικά για το Air Max 180 και την εξέλιξη της σειράς Shox ενώ συμμετείχε και στο σχεδιασμό του Air Jordan II. Συνεχίζει ακόμη να εργάζεται για λογαριασμό της Nike.

Peter Moore
Ο πολυπράγμων Βρετανός είναι αυτός στον οποίο ανέθεσε η Nike το σχεδιασμό του πρώτου μοντέλου της σειράς Air Jordan. Επίσης, είναι αυτός που δημιούργησε το πρώτο λογότυπο της σειράς (Wings), ενώ λίγο πολύ ευθύνεται και για το περίφημο Jumpman λογότυπο αν και για την οριστική του μορφή μάλλον πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Hatfield. Ο Moore λίγο πριν φύγει από τη Nike πρόλαβε να εμπνευστεί το Dunk αλλά και να συνεργαστεί με τον Bruce Kilgore για το σχεδιασμό του δεύτερου Air Jordan παπουτσιού. Μετά την Nike δούλεψε για λογαριασμό της Adidas, της Microsoft αλλά και της EA Sports.

Jonathan Morris
Ο Morris αποτελεί ίσως το σημαντικότερο μέλος της σχεδιαστικής ομάδας που διέθετε η Reebok τη δεκαετία του 90 όταν και δημιουργήθηκε η περίφημη συλλογή παπουτσιών Mobius. Αυτή η συλλογή είχε σα κεντρική της ιδέας την ισόποση χρήση μαύρου και λευκού χρώματος κατά το σχεδιασμό του παπουτσιού. Στον Morris δικαιωματικά καταλογίζεται το μεγαλύτερο μερίδιο τότε επιτυχίας καθώς αυτός εμπνεύστηκε δύο από τα κορυφαία μπασκετικά μοντέλα της προπροπερασμένης δεκαετίας τα φοβερά και τρομερά Reebok Shaqnosis και Kamikaze 2.

Robbie Fuller
Ο άνθρωπος που κυριολεκτικά αναγέννησε και ξανα-ανέδειξε τα μπασκετικά παπούτσια της Adidas. Αυτός ευθύνεται σε μέγιστο βαθμό για τη στροφή 180 μοιρών της Adidas σε πιο lightweight παπούτσια και προκάλεσε πραγματικό πάταγο όταν το 2011 παρουσίασε το πρώτο Adidas Crazy Light μοντέλο. Συνέχισε δημιουργώντας και τα επόμενα Crazy Light και παράλληλα είναι ο αποκλειστικός σχεδιαστής της σειράς Rose. Ο σχεδιαστικός οίστρος στον οποίο φαίνεται να βρίσκεται τα τελευταία χρόνια του φερε και άλλες επιτυχίες όπως το CrazyQuick και τα πρώτα μοντέλα των signature σειρών των Lillard και J Wall. Ξεκίνησε δουλεύοντας μόλις ένα χρόνο στην Converse ενώ από το 2001 εργάζεται για τη γερμανική εταιρεία.

Jason Petrie
Δικαιολογημένα θεωρείται ο αναμορφωτής της signature σειράς παπουτσιών του LeBron James. Αυτός ήταν που ανέλαβε τα ηνία της συγκεκριμένης σειράς μετά τον Ken Link, δημιουργώντας το Air Max LeBron VII και συνέχισε να δημιουργεί για τον King μέχρι και πρόπερσι με το φουτουριστικό LeBron XI. Ανήκει στο δυναμικό της Nike από το 2003 αυτό όμως που πολύ δε γνωρίζουν είναι ότι το πρώτο παπούτσι που σχεδίασε ήταν για λογαριασμό της Fila και ήταν το σχεδόν άγνωστο The Fila Strap. Η μοναδική άτυχη στιγμή έως τώρα καριέρας το σχόλιο που είχε κάνει για τον Rose όταν τραυματίστηκε αφού δε φορούσε Nike.

Tuan Le
Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του '90 μια μικρή αθλητική εταιρεία είχε κυριολεκτικά βαλθεί τα βάλει με τα μεγαθήρια του χώρου και αυτή δεν ήταν άλλη απ' την And1. Η ιδρυθείσα μόλις το 1993 And1 μέσω του streetball και των ολόφρεσκων σχεδίων της είχε καταφέρει να θορυβήσει Nike και Adidas. Βασικός υπεύθυνος γι' αυτό ήταν ο βιετναμέζικης καταγωγής Tuan Le που αν και εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας δημιούργησε για την And1 το διαχρονικότατο Tai Chi για τον Vince Carter αλλά και το Lottey Mid. Πλέον, αν δε κάνω κάποιο λάθος δουλεύει εδώ και κάτι χρόνια για την Mizumo.


Tom Luedecke
Ο Luedecke θεωρείται απ' τους πιο ταλαντούχους σχεδιαστές της νέας γενιάς. Ο νεαρός Γερμανός έχει δουλέψει στο πλευρό των Hatfield και Avar για τις signature σειρές των Air Jordan και Kobe αντίστοιχα. Συγκεκριμένα συμμετείχε στο σχεδιασμό των Air Jordan 2011 και 2012 και εν μέρει χάρη σε αυτόν η Kobe σειρά "κόντυνε" και μαζί με τον Avar συν-δημιούργησαν τα Kobe IV, V και VI. Το μοντέλο που είναι κατα-δικό του είναι το Air Jordan CP3 V ενώ φήμες του καταλογίζουν το λογότυπο του Black Mamba. Μετά το CP3 V και σχεδόν μια δεκαετία στη Nike αποφάσισε να μεταπηδήσει στην Under Armour όπου και εργάζεται έως σήμερα.



Κατά τη διάρκεια κατάρτισης της συγκεκριμένης δεκάδας, μου ήρθαν στο μυαλό ακόμη τρία ονόματα που θα ταν άδικο να μη τα αναφέρω καθώς πρόκειται για εξαιρετικά ταλέντα και όλοι τους σχετικά σε μικρή ηλικία. Εν συντομία λοιπόν:

Leo Chang
Σίγουρα κανείς στη Nike δε περίμενε ότι ο σχιστομάτης τύπος με τα μακριά μαλλιά θα αποτελούσε ένα απ' τα σημαντικότερα πάγια στοιχεία της εταιρείας. Ξεκίνησε αρκετά δειλά με το Hyperize και το πρώτο παπούτσι για τον KD και αφού αισθάνθηκε πιο άνετα ξεδίπλωσε - και συνεχίζει να ξεδιπλώνει - το μεγάλο του ταλέντο. Δικαιολογημένα λοιπόν έχει σχεδιάσει έως τώρα και τα οκτώ παπούτσια της signature σειράς του KD και προσθέστε σ' αυτά τα Hyperdunk 2010 και HD 2012. Και έπεται συνέχεια απ' ότι φαίνεται.





Ross Klein
Με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία σε New Balance και Nike, ο νεαρός Αμερικανός δείχνει να έχει όλα τα φόντα για να κάνει μεγάλη καριέρα στην Under Armour. Το πρώτο δείγμα γραφής του είναι το πανύψηλο και εν μέρει λειτουργικό UA Charge BB και καπάκι ακολούθησε το αξεπέραστο Anatomix Spawn, που αποτελούσε μέχρι και πριν την έλευση του πρώτου signature παπουτσιού του Stephen Curry, το εμπορικότερο μπασκετικό της εταιρείας.

Nathan VanHook
Ο μοναδικός στη λίστα μου που δεν έχει σχεδιάσει κάποιο μπασκετικό παπούτσι παρ' όλα αυτά η Nike τρέφει μεγάλες προσδοκίες γι' αυτόν. Και δικαιολογημένα, αφού μιλάμε για τον άνθρωπο που σχεδίασε το Chukka και το περίφημο Nike Yeezy 2, δουλεύοντας μόλις πέντε χρόνια στη Nike (2008). Είμαι πολύ περίεργος να τον δω να αναλαμβάνει κάποιο project για σχεδιασμός ενός μπασκετικού παπουτσιού και ας μην είναι για κάποια signature σειρά.

Read more »

1 Οκτωβρίου 2015

Air Jordan Melo M12 (preview)

Μετά τα επίσημα αποκαλυπτήρια των επόμενων signature παπουτσιών των Durant, LeBron και Paul απ' ότι φαίνεται σειρά έχει το παπούτσι του αρχι-σκόρερ Carmelo Anthony. Το δωδέκατο μοντέλο του shooting guard των New York Knicks είναι πλέον γεγονός και φυσικά είναι γέννημα θρέμμα της Jordan Brand.
Το δωδέκατο Melo απ' τις πρώτες εικόνες δε φαίνεται να θυμίζει σε κάτι το φινετσάτο πρόγονό του ή το κοπιαριστό M10 αφού απ' ότι φαίνεται η χοντροκομμένη σιλουέτα του σε παραπέμπει σε μοντέλα της περασμένης δεκαετίας. Το κυρίως σώμα του δείχνει να είναι από συνθετικό δέρμα όπως ακριβώς ήταν και το περυσινό Melo αλλά χωρίς τις μικρές διατρήσεις - τουλάχιστο - στο εξωτερικό πλαϊνό, ενώ το παρών δίνει και πάλι το σύστημα Flight Web. Το κέλυφος συνθετικού δέρματος φαίνεται συνδεδεμένο και μάλιστα με τρεις σειρές ραφών με ένα πιο άκαμπτο - λογικά - κομμάτι (αγνώστου ταυτότητας) που αγκαλιάζει φτέρνα και αστράγαλο, πάνω στο οποίο βρίσκεται ένα πλέγμα ίσως και από fuse υλικό. Μπορεί οι φωτογραφίες να μη "μαρτυρούν" κάτι παραπάνω αλλά θεωρώ αδιανόητο το νέο Melo να μη διαθέτει τη νέα τεχνολογία Flight Speed αλλά και το νεότερο αρθρωτό (articulated) Zoom Air θύλακα στο μπροστινό μέρος. Τέλος, η υπερυψωμένη phylon σόλα του M11 που λειτουργούσε ως heel counter δε θα τη δούμε για φέτος καθώς προτιμήθηκε κάτι πιο συμβατικό με το λογότυπο Jumpman να βρίσκεται πλέον αρκετά χαμηλά και στο πλάι, θυμίζοντας έτσι κάτι από PEAK TP9 1.
Για την ώρα αυτές είναι οι πρώτες παρατηρήσεις και σκέψεις μου σχετικά με το Melo M12. Η τιμή διάθεσης αλλά και η ημερομηνία κυκλοφορίας του παραμένουν ακόμη άγνωστες. Περισσότερα νέα οσονούπω.


Read more »