Αν υπήρχε μια λίστα με τα δέκα διαχρονικότερα μπασκετικά παπούτσια όλων των εποχών, τότε σίγουρα το Nike Air Foamposite One θα καταλάμβανε μια εκ των πέντε πρώτων θέσεων. Αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι μετά το Air Jordan XI, το φουτουριστικό για την τότε εποχή Foamposite One είναι μακράν το δεύτερο πιο αναγνωρίσιμο μπασκετικό της αμερικάνικης εταιρείας αθλητικών ειδών. Το μοντέλο είναι μια προχωρημένη έμπνευση του σχεδιαστή Eric Avar και προοριζόταν για τον Scottie Pippen όμως αυτός που το πρωτοαντίκρισε και το ερωτεύθηκε αμέσως ήταν ο Anfernee Hardaway, ο οποίος και επιθυμούσε διακαώς το συγκεκριμένο παπούτσι να αποτελεί το επόμενο (τρίτο) μοντέλο της σειράς που θα έφερε το δικό του λογότυπο. Τελικά, η Nike του έκανε το χατίρι και έτσι το Air Foamposite One θεωρείτε έστω και άτυπα το τρίτο παπούτσι της σειράς Penny.
Το Air Foamposite One αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τεχνολογικά επιτεύγματα στην ιστορία των αθλητικών - και όχι μόνο - υποδημάτων. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός παπουτσιού το οποίο θα ήταν κατασκευασμένο από ένα συνεχές και ενιαίο πλαίσιο με την ελάχιστη δυνατή χρήση ραφών και χωρίς να θυσιάζεται κάτι από τη λειτουργικότητά του, αποτελούσε μια ιδιαίτερη πρόκληση για τη Nike. Το πλαστικό πλαίσιο σχηματοποιήθηκε μέσα σε ειδικά καλούπια όπου το πρωτογενές ρευστό υλικό "ψήνεται" σε αρκετά υψηλές θερμοκρασίες και έπειτα ψύχεται ώστε να λάβει την επιθυμητή μορφή. Το Foamposite υλικό αρχικώς είναι αρκετά δύσκαμπτο όμως με το πέρας του χρόνου αυτό προσαρμόζεται απόλυτα στο εκάστοτε πόδι. Σε σύγκριση με τα σημερινά μπασκετικά είναι αρκετά βαρύτερο, όμως είναι πολύ αναπαυτικό καθώς έχει ενσωματωμένο πέραν του ενός μεγάλου θύλακα Zoom Air, έναν επιπλέον μικρό κλασικό θύλακα Zoom τοποθετημένο στη περιοχή της φτέρνας. Για να αποτραπεί οποιαδήποτε υπερέκταση του πέλματος έχει χρησιμοποιηθεί ένα ειδικό shank plate από ανθρακόνημα, ανάλογο με εκείνο που υπάρχει στο Air Jordan XI αλλά αρκετά μεγαλύτερο.
Οι απόψεις σχετικά με το τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το σχεδιασμό του πρωτοποριακού αυτού παπουτσιού διίστανται. Η "επίσημη" εκδοχή αναφέρει πως μια θήκη γυαλιών ηλίου που βρισκόταν σε κάποιο απ' τα γραφεία σχεδιασμού της Nike έδωσε την αφορμή για το σχεδιασμό του. Η άλλη εκδοχή - που είναι ευρέως διαδεδομένη στο διαδίκτυο - αναφέρει πως ο εξωσκελετός του σκαθαριού είναι ο βασικός "υπαίτιος" πίσω από τον αεροδυναμικό σχεδιασμό του Foamposite One. Όπως και να χει το μόνο βέβαιο είναι πως το σχέδιο του παραμένει καινοτόμο και διαχρονικό και ας απουσιάζει απ' αυτό κάποιο ευδιάκριτο ή ευμεγέθες swoosh σήμα που "πιστοποιεί" ως πηγή προέλευσής του το Όρεγκον του Πόρτλαντ. Ιδιαίτερη και ξεχωριστή σχεδιαστική λεπτομέρεια αποτελεί η διάφανη σόλα που επιλέχθηκε να "κολληθεί" στο πάτωμα του συμπαγούς κελύφους, αφήνοντας έτσι "εκτεθειμένο" στα μάτια του κόσμου το επιβλητικό shank plate του. Τέλος, όμορφες σχεδιαστικές πινελιές είναι τα τρία λογότυπα Penny που τοποθετήθηκαν στη γλώσσα, στο πίσω μέρος του κολάρου και στην εξωτερική σόλα του παπουτσιού.
Αν και το συγκεκριμένο μπασκετικό τελικώς κατέληξε να αποτελεί το τρίτο κατά σειρά Penny, είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι επισήμως πρωτοφορέθηκε από τον φέρελπι νεαρό τότε Mike Bibby κατά τη διάρκεια του κολεγιακού πρωταθλήματος το 1997 και όχι από τον ίδιο τον Anfernee Hardaway. Η εταιρεία σε πολλά κείμενά της αναφέρει πως τα καλούπια σχεδιασμού καταστράφηκαν μετά την ολοκλήρωση παραγωγής μιας συγκεκριμένης ποσότητας Foamposites καθώς δεν υπήρχε διάθεση "αναγέννησης" του στο κοντινό μέλλον. Η Nike μέσω της τεχνογνωσίας που απέκτησε κατάφερε να δημιουργήσει μερικά ακόμη μπασκετικά μοντέλα βασιζόμενα στο συγκεκριμένο συνθετικό υλικό και με κωδικές ονομασίες ανάλογες ή παραπλήσιες του Foamposite One (Flightposite, Hyperposite κτλ). Όταν όμως το 2008 η Nike αποφάσισε να αναβιώσει πολλά από τα επιτυχημένα της μοντέλα, ένα εξ' αυτών ήταν και το Foamposite One. Έτσι, από τότε και σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε "βομβαρδισμό" από Foamposites σε νεότερους χρωματικούς συνδυασμούς καθώς το πλαστικό κέλυφος προσφέρεται για τέτοιου είδους πειραματισμούς, μερικοί εκ' των οποίων είναι αρκετά επιτυχημένοι και ξεχωριστοί. Ως ένας γνήσιος sneakerhead, όφειλα να εμπλουτίσω και να αναβαθμίσω τη συλλογή μου με ένα τουλάχιστο Nike Air Foamposite One και τελικώς κατέληξα στην ολόλευκη έκδοση ή οποία είναι διαδικτυακά γνωστή ως "Whiteout".
Το Air Foamposite One αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τεχνολογικά επιτεύγματα στην ιστορία των αθλητικών - και όχι μόνο - υποδημάτων. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός παπουτσιού το οποίο θα ήταν κατασκευασμένο από ένα συνεχές και ενιαίο πλαίσιο με την ελάχιστη δυνατή χρήση ραφών και χωρίς να θυσιάζεται κάτι από τη λειτουργικότητά του, αποτελούσε μια ιδιαίτερη πρόκληση για τη Nike. Το πλαστικό πλαίσιο σχηματοποιήθηκε μέσα σε ειδικά καλούπια όπου το πρωτογενές ρευστό υλικό "ψήνεται" σε αρκετά υψηλές θερμοκρασίες και έπειτα ψύχεται ώστε να λάβει την επιθυμητή μορφή. Το Foamposite υλικό αρχικώς είναι αρκετά δύσκαμπτο όμως με το πέρας του χρόνου αυτό προσαρμόζεται απόλυτα στο εκάστοτε πόδι. Σε σύγκριση με τα σημερινά μπασκετικά είναι αρκετά βαρύτερο, όμως είναι πολύ αναπαυτικό καθώς έχει ενσωματωμένο πέραν του ενός μεγάλου θύλακα Zoom Air, έναν επιπλέον μικρό κλασικό θύλακα Zoom τοποθετημένο στη περιοχή της φτέρνας. Για να αποτραπεί οποιαδήποτε υπερέκταση του πέλματος έχει χρησιμοποιηθεί ένα ειδικό shank plate από ανθρακόνημα, ανάλογο με εκείνο που υπάρχει στο Air Jordan XI αλλά αρκετά μεγαλύτερο.
Οι απόψεις σχετικά με το τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το σχεδιασμό του πρωτοποριακού αυτού παπουτσιού διίστανται. Η "επίσημη" εκδοχή αναφέρει πως μια θήκη γυαλιών ηλίου που βρισκόταν σε κάποιο απ' τα γραφεία σχεδιασμού της Nike έδωσε την αφορμή για το σχεδιασμό του. Η άλλη εκδοχή - που είναι ευρέως διαδεδομένη στο διαδίκτυο - αναφέρει πως ο εξωσκελετός του σκαθαριού είναι ο βασικός "υπαίτιος" πίσω από τον αεροδυναμικό σχεδιασμό του Foamposite One. Όπως και να χει το μόνο βέβαιο είναι πως το σχέδιο του παραμένει καινοτόμο και διαχρονικό και ας απουσιάζει απ' αυτό κάποιο ευδιάκριτο ή ευμεγέθες swoosh σήμα που "πιστοποιεί" ως πηγή προέλευσής του το Όρεγκον του Πόρτλαντ. Ιδιαίτερη και ξεχωριστή σχεδιαστική λεπτομέρεια αποτελεί η διάφανη σόλα που επιλέχθηκε να "κολληθεί" στο πάτωμα του συμπαγούς κελύφους, αφήνοντας έτσι "εκτεθειμένο" στα μάτια του κόσμου το επιβλητικό shank plate του. Τέλος, όμορφες σχεδιαστικές πινελιές είναι τα τρία λογότυπα Penny που τοποθετήθηκαν στη γλώσσα, στο πίσω μέρος του κολάρου και στην εξωτερική σόλα του παπουτσιού.
Αν και το συγκεκριμένο μπασκετικό τελικώς κατέληξε να αποτελεί το τρίτο κατά σειρά Penny, είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι επισήμως πρωτοφορέθηκε από τον φέρελπι νεαρό τότε Mike Bibby κατά τη διάρκεια του κολεγιακού πρωταθλήματος το 1997 και όχι από τον ίδιο τον Anfernee Hardaway. Η εταιρεία σε πολλά κείμενά της αναφέρει πως τα καλούπια σχεδιασμού καταστράφηκαν μετά την ολοκλήρωση παραγωγής μιας συγκεκριμένης ποσότητας Foamposites καθώς δεν υπήρχε διάθεση "αναγέννησης" του στο κοντινό μέλλον. Η Nike μέσω της τεχνογνωσίας που απέκτησε κατάφερε να δημιουργήσει μερικά ακόμη μπασκετικά μοντέλα βασιζόμενα στο συγκεκριμένο συνθετικό υλικό και με κωδικές ονομασίες ανάλογες ή παραπλήσιες του Foamposite One (Flightposite, Hyperposite κτλ). Όταν όμως το 2008 η Nike αποφάσισε να αναβιώσει πολλά από τα επιτυχημένα της μοντέλα, ένα εξ' αυτών ήταν και το Foamposite One. Έτσι, από τότε και σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε "βομβαρδισμό" από Foamposites σε νεότερους χρωματικούς συνδυασμούς καθώς το πλαστικό κέλυφος προσφέρεται για τέτοιου είδους πειραματισμούς, μερικοί εκ' των οποίων είναι αρκετά επιτυχημένοι και ξεχωριστοί. Ως ένας γνήσιος sneakerhead, όφειλα να εμπλουτίσω και να αναβαθμίσω τη συλλογή μου με ένα τουλάχιστο Nike Air Foamposite One και τελικώς κατέληξα στην ολόλευκη έκδοση ή οποία είναι διαδικτυακά γνωστή ως "Whiteout".