Η σειρά Hyperdunk της Nike ιδρύθηκε στα τέλη της περασμένης δεκαετίας (2008) κι χει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των μπασκετόφιλων κατέχοντας παράλληλα κι ένα σημαντικότατο μερίδιο από τη πρόσφατη ιστορία της Nike Basketball. Το αλησμόνητο 2014 είχαμε τη κυκλοφορία του έκτου κατά σειρά Hyperdunk, έβδομο αν συνυπολογίσουμε και το Hyperize που πέρασε σαν διάττοντας αστέρας το 2009 κι έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Το έκτο Hyperdunk αποκαλύφθηκε επίσημα τον Ιούλιο του 2014 και μολονότι τις απαραίτητες συστάσεις με το νέο εγχείρημα της σειράς ανέλαβε να κάνει ο αρχισχεδιαστής της Nike Leo Chang, εντούτοις το παπούτσι πιστώνεται εξ' ολοκλήρου στον συνταξιούχο πια Peter Fogg. Αυτός άλλωστε ήταν και ο ιθύνων νους πίσω από το σχεδιασμό του προηγουμένου Hyperdunk (2013) γεγονός που δικαιολογεί τις κάμποσες ομοιότητες που παρουσιάζουν μεταξύ τους αυτά τα δύο μπασκετικά μοντέλα. Η Nike αν και στη μισθοδοσία της περιλαμβάνονται δεκάδες παίχτες του NBA έχει επιλέξει να μην έχει κάποιο μόνιμο εκπρόσωπο για την πολύχρονη σειρά της και προτιμά να αλλάζει κάθε φορά το πρόσωπο που θα προωθεί το εκάστοτε Hyperdunk. Ο τέως ηγέτης των Indiana Pacers, Paul George, επιλέχθηκε για να συμβάλει στη ευρύτερη διάδοση του Hyperdunk 2014 κάτι που δεν του έφερε και πολύ γούρι μιας κι εκείνο το καλοκαίρι υπέστη τον σοκαριστικότατο τραυματισμό του.
Το Nike Hyperdunk 2014 είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατασκευή εκ μέρους της αμερικάνικης εταιρείας το οποίο φέρει τα ίδια υλικά αλλά και τις ίδιες τεχνολογίες που υπήρχαν και στα τελευταία τρία HD. Το άνωθεν μέρος του είναι κατά κύριο λόγο μια πολύ εύκαμπτη Hyperfuse κατασκευή με αρκετές τριγωνικές οπές ποικίλων μεγεθών κι ακριβώς από κάτω της κρύβεται μια mesh-άτη γλώσσα που εκτείνεται μέχρι το toe cap. Καλώδια Flywire ξεπηδούν από τις τομές πλησίον των οπών για τα κορδόνια συμμετέχοντας όμως κι αυτά στο lockdown του παπουτσιού παρέα φυσικά με ένα πολύ μικρό και υποτυπώδες heel counter. Παρά το γεγονός πως σε κάποιο σημείο του HD αναγράφεται η λέξη Lunarlon, τελικά το εν λόγω απορροφητικό υλικό βρίσκεται σε δύο στοχευμένα σημεία της ενδιάμεση σόλας (φτέρνα κι έμπροσθεν μέρος) που ναι κλασικά από phylon υλικό. Τέλος, το μοτίβο χάραξης της εξωτερικής σόλας παρόμοιο με εκείνο του Hyperdunk 2012 (γνωστότερο κι ως Lunar Hyperdunk) με τη διαφορά όμως πως αντί για ομόκεντρους κύκλους έχουμε ομόκεντρους ρόμβους.
Σα σιλουέτα το έκτο HD δε διαφέρει σημαντικά από τα μοντέλα που χει κυκλοφορήσει η διασημότερη μη-signature σειρά της Nike και κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η εκλεπτυσμένη εκδοχή του HD του 2013. Ο σχεδιασμός του HD 2014 περιέχει πολλές τριγωνικές οπές (διαφόρων μεγεθών) στο άνωθεν μέρος του με τα νήματα Flywire να έχουν εν μέρει "κρυφτεί" κάτω από την επιφάνεια του κελύφους. Κατά τις πρώτες κυκλοφορίες του είχε επιλεγεί η διχρωμία του κελύφους με την εσωτερική πλευρά να είναι συνήθως "ντυμένη" στα μαύρα μια έμπνευση που δε κράτησε για πολύ. Η ενδιάμεση σόλα του μοντέλου δε φέρει το ακορντεόν "τακούνι" του HD 2013 καθώς προτιμήθηκε να υποστεί ένα τριμάρισμα και να σμιλευτεί με κοφτερές έδρες σχεδόν όλη η επιφάνειά της κάτι που αποτελεί και το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της εν λόγω έκδοσης. Από και και πέρα το HD 2014 έχει διανθιστεί με τα απολύτως "διακοσμητικά στοιχεία" όπως τα δύο μεγάλα swoosh εκατέρωθεν των πλευρών του συν ένα ακριβώς στο μέσο της εξωτερικής σόλας ενώ η ονομασία του παπουτσιού βρίσκεται κάθετα τοποθετημένη στη κορυφή της γλώσσας
Το Nike Hyperdunk 2014 μπορεί να μην διαθέτει την αίγλη του πρώτου Hyperdunk ή την αέρινη εμφάνιση του Hyperdunk 2010 ή το άκρως μίνιμαλ παρουσιαστικό του τελευταίου Hyperdunk. Του πιστώνεται το γεγονός πως κατάφερε να επαναφέρει τη σειρά σε γνώριμα σχεδιαστικά μονοπάτια και να γίνει το εμπορικότερο και πιο πολυφορεμένο μπασκετικό της περίοδο 2014-2015. Όπως διατυπώθηκε νωρίτερα, το παπούτσι "συνδέθηκε" αρχικά με τον Paul George ακολούθησαν όμως κι άλλοι αστέρες του NBA μερικοί εκ των οποίων απέκτησαν και PEs εκδόσεις (Kyrie Irving, Pau Gasol). Κατ' εμέ όμως οι εκδόσεις που ξεχώρισαν ήταν αυτές που είχαν "μπολιαστεί" με τα χρώματα των εθνικών ομάδων μπάσκετ των ΗΠΑ, της Βραζιλίας και της Ισπανίας. Ότι κατάφερε να επιζήσει εκείνη την εποχή είναι πραγματικό κατόρθωμα αν σκεφτεί κανείς τον έντονο "εσωκομματικό" ανταγωνισμό που είχε από μοντέλα όπως τα HypeRev, Kobe IX, LeBron XII και το Air Jordan XX9 ενώ είχε να αντιμετωπίσει και εξωτερικούς κινδύνους από πατούμενα της Adidas σαν τα D Rose 5, Crazy Light Boost, J Wall 1 αλλά και μοντέλα ορμώμενα από Κίνα μεριά όπως το PEAK TP9 II. Έστω και με καθυστέρηση τριών ετών πρόσθεσα στη συλλογή μου το κατάμαυρο Hyperdunk 2014 που η αλήθεια είναι ότι είχα προκλητικά σνομπάρει.
Το Nike Hyperdunk 2014 είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατασκευή εκ μέρους της αμερικάνικης εταιρείας το οποίο φέρει τα ίδια υλικά αλλά και τις ίδιες τεχνολογίες που υπήρχαν και στα τελευταία τρία HD. Το άνωθεν μέρος του είναι κατά κύριο λόγο μια πολύ εύκαμπτη Hyperfuse κατασκευή με αρκετές τριγωνικές οπές ποικίλων μεγεθών κι ακριβώς από κάτω της κρύβεται μια mesh-άτη γλώσσα που εκτείνεται μέχρι το toe cap. Καλώδια Flywire ξεπηδούν από τις τομές πλησίον των οπών για τα κορδόνια συμμετέχοντας όμως κι αυτά στο lockdown του παπουτσιού παρέα φυσικά με ένα πολύ μικρό και υποτυπώδες heel counter. Παρά το γεγονός πως σε κάποιο σημείο του HD αναγράφεται η λέξη Lunarlon, τελικά το εν λόγω απορροφητικό υλικό βρίσκεται σε δύο στοχευμένα σημεία της ενδιάμεση σόλας (φτέρνα κι έμπροσθεν μέρος) που ναι κλασικά από phylon υλικό. Τέλος, το μοτίβο χάραξης της εξωτερικής σόλας παρόμοιο με εκείνο του Hyperdunk 2012 (γνωστότερο κι ως Lunar Hyperdunk) με τη διαφορά όμως πως αντί για ομόκεντρους κύκλους έχουμε ομόκεντρους ρόμβους.
Σα σιλουέτα το έκτο HD δε διαφέρει σημαντικά από τα μοντέλα που χει κυκλοφορήσει η διασημότερη μη-signature σειρά της Nike και κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η εκλεπτυσμένη εκδοχή του HD του 2013. Ο σχεδιασμός του HD 2014 περιέχει πολλές τριγωνικές οπές (διαφόρων μεγεθών) στο άνωθεν μέρος του με τα νήματα Flywire να έχουν εν μέρει "κρυφτεί" κάτω από την επιφάνεια του κελύφους. Κατά τις πρώτες κυκλοφορίες του είχε επιλεγεί η διχρωμία του κελύφους με την εσωτερική πλευρά να είναι συνήθως "ντυμένη" στα μαύρα μια έμπνευση που δε κράτησε για πολύ. Η ενδιάμεση σόλα του μοντέλου δε φέρει το ακορντεόν "τακούνι" του HD 2013 καθώς προτιμήθηκε να υποστεί ένα τριμάρισμα και να σμιλευτεί με κοφτερές έδρες σχεδόν όλη η επιφάνειά της κάτι που αποτελεί και το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της εν λόγω έκδοσης. Από και και πέρα το HD 2014 έχει διανθιστεί με τα απολύτως "διακοσμητικά στοιχεία" όπως τα δύο μεγάλα swoosh εκατέρωθεν των πλευρών του συν ένα ακριβώς στο μέσο της εξωτερικής σόλας ενώ η ονομασία του παπουτσιού βρίσκεται κάθετα τοποθετημένη στη κορυφή της γλώσσας
Το Nike Hyperdunk 2014 μπορεί να μην διαθέτει την αίγλη του πρώτου Hyperdunk ή την αέρινη εμφάνιση του Hyperdunk 2010 ή το άκρως μίνιμαλ παρουσιαστικό του τελευταίου Hyperdunk. Του πιστώνεται το γεγονός πως κατάφερε να επαναφέρει τη σειρά σε γνώριμα σχεδιαστικά μονοπάτια και να γίνει το εμπορικότερο και πιο πολυφορεμένο μπασκετικό της περίοδο 2014-2015. Όπως διατυπώθηκε νωρίτερα, το παπούτσι "συνδέθηκε" αρχικά με τον Paul George ακολούθησαν όμως κι άλλοι αστέρες του NBA μερικοί εκ των οποίων απέκτησαν και PEs εκδόσεις (Kyrie Irving, Pau Gasol). Κατ' εμέ όμως οι εκδόσεις που ξεχώρισαν ήταν αυτές που είχαν "μπολιαστεί" με τα χρώματα των εθνικών ομάδων μπάσκετ των ΗΠΑ, της Βραζιλίας και της Ισπανίας. Ότι κατάφερε να επιζήσει εκείνη την εποχή είναι πραγματικό κατόρθωμα αν σκεφτεί κανείς τον έντονο "εσωκομματικό" ανταγωνισμό που είχε από μοντέλα όπως τα HypeRev, Kobe IX, LeBron XII και το Air Jordan XX9 ενώ είχε να αντιμετωπίσει και εξωτερικούς κινδύνους από πατούμενα της Adidas σαν τα D Rose 5, Crazy Light Boost, J Wall 1 αλλά και μοντέλα ορμώμενα από Κίνα μεριά όπως το PEAK TP9 II. Έστω και με καθυστέρηση τριών ετών πρόσθεσα στη συλλογή μου το κατάμαυρο Hyperdunk 2014 που η αλήθεια είναι ότι είχα προκλητικά σνομπάρει.
