19 Σεπτεμβρίου 2014

Η τεχνολογία Lunarlon από τη Nike

Η Nike σχεδόν μια δεκαετία νωρίτερα ανέθεσε σε δύο κορυφαίους σχεδιαστές της τον Kevin Hoffer και τον Eric Avar, τη δημιουργία ενός αφρώδους υλικού που θα απορροφούσε σε σημαντικό βαθμό μεγάλο μέρος των κραδασμών προσφέροντας ταυτόχρονα και μια επιπλέον ώθηση. Αθλητές σαν τους μαραθωνοδρόμους με περισσότερα από 40.000 βήματα κατά μέσο όρο ανά αγώνα ή τους μπασκετμπολίστες που δέχονται μεγάλες πιέσεις στα άκρα τους κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, θα ήταν οι πρώτοι που θα εκμεταλλευόντουσαν αυτή τη πρωτοποριακή τεχνολογία. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της τεχνολογίας Lunarlon η οποία επισήμως έκανε τη πρώτη της εμφάνιση το όχι και τόσο μακρινό 2008.
Το σχεδιαστικό δίδυμο προς αναζήτηση εκείνου του υλικού που θα προσέφερε απορρόφηση αλλά και ώθηση, άντλησε ιδέες από φωτογραφίες που απεικόνιζαν αστροναύτες να περπατούν στο φεγγάρι μιας και επιθυμούσαν να βρουν εκείνη τη "συνταγή" που θα προσέφερε και "επί της Γης" μια ανάλογη αίσθηση. Δημιούργησαν μια ομάδα συγκεντρώνοντας μηχανικούς, χημικούς και άλλους σχεδιαστές όπου θα βοηθούσαν στην επιτυχή και γρηγορότερη ολοκλήρωση της αποστολής τους. Η μια αποτυχία διαδεχόταν την άλλη μέχρι που δόθηκε τελικώς η λύση από το τμήμα προηγμένων υλικών της Nike που δημιούργησε κάτι πρωτοποριακό που αποτελούσε σύντηξη δύο επιμέρους υλικών, του γνωστού EVA (Ethylene Vinyl Acetate) και του συνθετικού πολυμερούς NBR (Nitrile Rubber). Αυτή η επιτυχής μίξη των δύο δημιούργησε το υλικό Lunarlon.
Το υλικό που αναπτύχθηκε ήταν κολλώδες και αρκετά μαλακό με την πρωτότυπη μορφή του να μην είναι απολύτως λειτουργική. Έτσι σκέφτηκαν στη Nike να τοποθετήσουν το Lunarlon μέσα σε έναν "φορέα" από phylon ή phylite υλικό δημιουργώντας με αυτό το τρόπο το Lunarlite σύστημα (μέρος του συστήματος Dynamic Support). Για να γίνει κατανοητό σκεφτείτε το Lunarlite System σαν ένα τραμπολίνο με το άκαμπτο εξωτερικό πλαίσιο (phylite) και εσωτερικά τοποθετημένο το υλικό Lunarlon. Το Lunarlon είναι κατά 30% ελαφρύτερο από το συνηθισμένο και πολυχρησιμοποιημένο αφρώδες υλικό phylon, με την ενέργεια που απορροφάται κατά τη πρόσκρουση να διανέμεται ομοιόμορφα και κατά μήκος όλου του πέλματος, βοηθώντας τον αθλητή να έχει πιο ομαλή και αναπαυτικότερη κίνηση.
Η τεχνολογία Lunarlon εμφανίστηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου σε δύο μοντέλα της Nike, στο Lunaracer για τον αγώνα του μαραθωνίου και στο Hyperdunk για το άθλημα του μπάσκετ. Έκτοτε αυτή η τεχνολογία αξιοποιείται κατά κόρον από την αμερικάνικη εταιρεία και σε άλλα αθλήματα, από το σνόουμπορντ μέχρι και το γκολφ. Στα μπασκετικά παπούτσια το Lunarlon χρησιμοποιείται ευρέως είτε βρισκόμενο σε "στοχευμένα" σημεία της εξωτερικής σόλας (Hyperdunk σειρά) είτε με τη μορφή εσωτερικής σόλας (σειρά Kobe) ή συνδυασμός του με θύλακα Zoom Air (σειρά LeBron).